Տես, ես եկել եմ:Ողջյունի
ինձ, դե հարցրու թե ինչպես են իմ գործերը,ինչպես
է ընթանում կյանքս և վերջապես հարցրու, թե
ինչպես եմ ես:Խոսին խնդրում եմ:Լռում ես,չգիտեմ էլ թե ինչու:Կյանքիս բոլոր վառ,լուսավոր
արևոտ օրերին կողքիս ես եղել ու կլինես:Լուռ կողքիս քայլում ես մռայլ, սև, գորշ գույներով ներկված:Երբ փոքր էի
արևոտ օրերին կողքիս թռվռում էիր,ժպտում ու բարևներ բաշխում բոլորին:Մի քիչ մեծացա
ու դու դադարեցիր թռվռալ միայն վազում էիր անհասկանալի հայացքով:Անցավ ժամանակ, ու
հիմա ես քեզնից միայն ժպիտ եմ խնդրում,խնդրում եմ որ լինես կողքիս բարևես ինձ ամեն
պայծառ առավոտ:Օրերս անցնում են ու դու չես հասցնի ուղղել սխալներդ,չես հասցնի կատարել
խնդրաքներս:Չգիտեմ,ինչու ես նեղացել ու չես խոսում,չգիտեմ, թե կյանքի, որ հարվածն է քեզ գորշ,սև դարձրել:Չմտածես միևնույն է կգա այն արևոտ օրը,երբ ես չեմ լինի:Կփնտրես ինձ
սակայն գտնել չես կարողանա:Հաստատ գիտեմ կուզես
ուղղել սխալներդ,կասես իմ անունը,կկանչես,որ թթռվռաս,ժպտաս ու ողջյունես ինձ:Հարցնես,
թե ինչպես են գործերս,ինչպես եմ ես:Կփորձես կատարել բոլոր խնդրաքներս:Բայց կլինի ուշ:Ու
հիմա տես,ես եկել եմ:Ողջյունիր ինձ հարցրու թե ինչպես եմ,քանի ուշ չէ:Իմ արևոտ օրերի
ընկեր, իմ գորշ,սև շողք:
Լիա Մովսիսյան
Սխալների և վրիպակների համար հայցում եմ ձեր ներողամտությունը:
